از راهِ رفته

می‌خوانم و می‌گریم. در فرودگاه فرانکفورتم و ساعت‌ها در تنهایی. نمی‌توانم جواب بدهم. این همه مهربانی برای من اشک است

در صفِ بازرسیّ فرودگاه همدیگر را دیدیم هادی. تو زار می‌زدی هادی. آن‌قدر حواست پرت بود که چهار بطری آب‌معدنی

برای به خاک سپردنِ آرزوهای پریسایم و چشم‌های ری‌رایم عازم تهرانم. در میان ما سه نفر عاشقانه‌های زیادی هست که