پریسایم و ری‌رایم شما در آفتاب ایستاده‌اید و من در سایه در تاریکی تماشایتان می‌کنم.  ۱۱ ژانویه ۲۰۲۰

من در ایران هستم. محض اطلاع.  ۱۱ ژانویه ۲۰۲۰

قبلن “حامد اسماعیلیون” بودم. الان در فرودگاه‌های دنیا این‌طور خودم را معرفی می‌کنم ” زن و دختر من توی اون

وقتی می‌رفت ایران از فرودگاه تورنتو و یواشکی با گوشی مامانش با من تکست‌بازی می‌کرد. شرمنده‌ست که اشتباه تایپی و

گوشه‌ی مطب کوچک‌مان در آرورا شمال تورنتو. ممنون منیژه جان ممنون گلنار جان. می‌دانم به گلدان‌ها آب می‌دهید. خودتان می‌دانید

آدم‌ها صورت ندارند. تاریکند. آدم‌ها نشسته‌اند ایستاده‌اند اما من حرف زدنشان را نمی‌بینم. اشباحی در کنار من راه می‌روند گاهی

در چند ساعتی که خوابیدم با ری‌را ترانه‌ی سینیوریتا را زمزمه کردم چون ری‌را می‌داند من با ترانه‌های پاپ میانه‌ای

.On the very last day I asked Parisa to buy a dental forceps for me and this is what they

من بالای ابرها هستم. خلبان به دلایل امنیتی و بعد از اخبار جدیدی که رسید پرواز ما را به فرانکفورت

چه کنم؟ چه کنم که زورت نرسید صندلی پیانو رو جلو بکشی؟ چه کنم ری‌رای من؟      نهم ژانویه